நாலே நாலு முழம் இருக்கும் இந்த நாக்கு சின்ன வயதில் அடிமை ஆனது ஸ்லேட் இல் எழுதும் பல்பத்திற்கு... ஸ்கூல் என்ற பெயரில் அந்த கால பெரிய முற்றம் வைத்த ஒரு திண்ணை வீட்டுக்கு முதல் முதலாய் போனபோது ஒரு ப்ளூ கலர் துணி பையில் கருப்பு ஸ்லேட்டும் விரல் அளவு நீளமாய் வெள்ளை கலரில் ஒரு குச்சியும்... இது என்னமா என்றதிற்கு இது ச்லேய்டில் எழுதற பல்பம் டா என்ற பதில் கிடைத்தது.... போய் திண்ணையில் சாரி கிளாஸில் உட்கார்ந்தால் முதல் நாளே நல்லா தூக்கம் வருது... சரி அந்த பல்பத்தை எடுத்து நோட்டம் விட்டால் என்னை கடி என்னை கடி என்றது... நறுக்க்... ஆஹா என்ன ஒரு டேஸ்ட் .... லிப் ச்மேகிங் என்று இப்போ எல்லாம் விளம்பரத்தில் சொல்கிறார்களே.... அது எல்லாம் ஒன்றுமே இல்லை அப்ப்ப்படி இருந்தது... வந்த தூக்கம் போயே போச்சு... நல்லா சுவாரஸ்யமா முழு பல்பத்தையும் மென்று தின்றவுடன் எங்கே எல்லாரும் ஆனா ஆவன்னா எழுதுங்க என்ற டீச்சரின் குரல்... திரு திரு என்று முழித்த என்னை பார்த்து ஏன் எழுதலை என்று கேட்க இன்னும் முழித்தேன்... யாராவது இவளுக்கு ஒரு பல்பம் குடுங்க என்றார்... கிடைத்த சின்ன பீஸ் குச்சியை ஏக்கத்துடன் பார்த்தபடியே எழுதினேன்... அடுத்த நாள் பேகை செக் செய்த அம்மா என்ன டீ பெரிய பல்பம் இல்ல வெச்சு இருந்தேன்... அதுக்குள்ள எழுதி தீத்துட்டியா என்றார்... (என் எழுதும் ஆர்வத்தின் மேல அவ்வள்ளவு நம்பிக்கை அப்போவே ?? )... சரி இன்னைக்கு பெரிய பல்பமா வெக்கறேன் என்று வைக்க ஒரே குஷி... இப்படியே பல்பம் என்பது என் ஸ்கூல் ஸ்நாக்ஸ் ஆக மாறியது... தினம் பல்பம் தீருதே அனால் ஸ்லேட்டில் ஆனா ஆவன்னாவையே தாண்டலையே என்று அம்மாக்கு சந்தேகம்... வீட்டில் பல்பம் தின்னும்போது ஒரு நாள் பார்த்துட்டார்... இப்படி பல்பத்தை சாப்டாதடி வயத்தில் புழு வரும் என்று திட்டினார்.. அப்படியும் நான் அடங்கவில்லை... சரி இது சரிப்படாது என்று அடுத்த நாள் சாக்பீஸ் வைத்து விட்டார்... அதையும் விடாது வாயில் வைத்தால் ஒரே புளிப்பு ... பல்பம் தின்ன நாக்கு சாக்பீஸ் ஐ ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை.... கொஞ்ச நாள் ரொம்ப கஷ்டமா இருந்தது... ஆண்டவன் ஒரு கதவை மூடினால் இன்னொரு கதவை திறப்பார்... அந்த கதவு பேப்பர்... ப்ரைமரி ஸ்கூல் சேர்ந்த உடன் போர் லைன் டூ லைன் என ரெண்டு நோட்டுக்கள் ... ஒரு நாள் சுவாரஸ்யமாக கிளாசில் கவனித்து கொண்டு (சத்தியம்மா கவனிப்பேன் தான்) ஒரு பேப்பரை கிழித்து வாயில் போட்டால் ஆரம்பத்தில் நன்றாக இருந்து அப்பறம் டேஸ்ட் மாறியது... ரெண்டு மூணு நாட்கள் தொடர்ந்து ஆராய்ந்ததில் பிரிண்ட் இருக்கும் போர்ஷன் அவ்வளவு டேஸ்ட் இல்லை என்று என் ஆராய்ச்சி முடிவு சொன்னது... அவ்வளவு தானே பேப்பர் ஐ குறுக்கே அந்த டூ லைன் பிரிண்ட்க்கு நடுவே இருக்கும் ப்ளைன் போர்ஷனை மட்டும் கவனமாய் கிழித்து வாயில் போட்டால் ஆஹா...நார் நாராய்
கிழிந்து இருக்கும் நோட் ஐ பார்த்து என்னடி இப்படி படிச்சு கிழிச்சு இருக்க என்று வீட்டில் திட்டு... சரி வேற மெதேட் யூஸ் பண்ணுவோம் என்று தினம் ஒரு பேப்பர் கிழித்து ஒரு வருஷத்திற்கு வாங்கிய நோட் ஒரே மாதத்தில் தீர்ந்து விட்டது (நான் உட்கார்ந்து இருந்த பெஞ்சுக்கு கீழே ஷ்ரெடர் ஔட்புட் போல ஒரே பேப்பர் துண்டுகள்) ... ஒரு நாலு நாள் நோட் இல்லாம ஸ்கூல் போ அப்போதான் பொறுப்பு வரும் என்று பனிஷ்மெண்ட் கிடைத்தது..... ரொம்ப கஷ்டமாய் இருந்தது .. பேப்பர் ஐ சாப்பிடாமல்.... சரி கொஞ்சம் இண்டேய்க் குறைச்சுக்கலாம் என்று முடிவு எடுத்து கொஞ்ச காலம் ஓடியது... இடையே பூக்கை பைண்ட் செய்த அட்டை, கவர் செய்த பிரவுன் ஷீட் எதையும் விடவில்லை... இதனால் ஒரே பயன் கிளாசில் திருத்துவதற்கு டீச்சரின் டேபிள் மேல் இருக்கும் நோட் கட்டுகளில் என்னுடைய நோட் மட்டும் தனியாக தெரியும் காரணம் செவ்வகமாக இருக்க வேண்டிய அட்டை கார்னர் எல்லாம் கிழிக்க பட்டு அறுகோணமாக இருக்கும்... அப்பறம் வளர்ந்த உடன் கிண்டலுக்கு பயந்து இந்த பழக்கத்தையெல்லாம் எப்படியோ மூட்டை கட்டிவிட்டேன்... 
இதில் என்னவென்றால் போன வாரம் எப்பவுமே நோட், பால் பாயிண்ட் பேனா இல்லேன்னா ஒன்றிற்கும் உதவாத எப்போ பாத்தாலும் பிளாஸ்டிக் பிரேம் பிஞ்சி வர இருக்கும் அந்த மேஜிக் ஸ்லேட் அதோட வர ஒரு டேஸ்ட்லஸ் சாரி யுஸ்லெஸ் மேஜிக் பென் என்று இருக்கும் என் பொண்ணு கையில் கருப்பு ஸ்லேட்டும் அதே ச்வீட் ஓல்ட் பல்பமும் .... ஹே இது எங்கடி கிடைச்சுது என்று கேட்டால் அம்மா தாத்தா வீட்ல ஒரு பாக்ஸ் ஏ இருக்குமா என்றாள்.... உடனே லபக்கென்று அந்த பல்பத்தை எடுத்து வாயில் போட்டு ஆஹா ஆஹா என்று பயங்கர எக்ஸ்ப்ரெஷனோடு சாப்பிட்ட என்னை 
ஆச்சர்யமாக பார்த்து "அம்மா இது எல்லாம் நீயும் ??? சாப்பிடுவியா" என்று கேட்டாளே பார்க்கலாம் .... தாயை போல பிள்ளை :)
பின்குறிப்பு:
அங்கிருந்து வரும்போது நைசாக ஒரு பத்து பல்பத்தை அள்ளி என் பேகில் போட்டு கொண்டு வந்தது என் பொண்ணுக்கு கூட தெரியாது ... தெரிந்தால் ஷேர் பண்ண வேண்டி இருக்கும்னு தான் சொல்லலை