இந்த ஊஞ்சலை பிடிக்காதவங்க யாராவது உண்டா .... அப்படி இருந்தா என்னை பொறுத்தவரை அவங்க தனி பிறவி .... சரி எவ்வளவு பேருக்கு ஊஞ்சல் பிடிக்குதுங்கறது இப்போ முக்கியம் இல்லை... நான் சொல்லப் போறது எனக்கு எவ்வளவு பிடிக்குங்கறதை பத்தி தான் ...
7 வயசானாலும் வீட்ல ஏதாவது குட்டி பாப்பா இருந்தா அது தூங்கற நேரம் போக மீதி இருக்கற நேரத்துல ப்ரீயா இருக்கும் அதோட தூளில ஹாய்யா ரெண்டு பக்கமும் காலை தொங்க போட்டுக்கிட்டு பின்னாடி தூளி புடவைக்குள்ள சாஞ்சிகிட்டு முன்னாடி அந்த புடவைய சேர்த்து பிடிச்சிட்டு ஊஞ்சல் மாறி இல்லைனாலும் ஏதோ சுமாரா ஒரு ஸ்விங்கிங் எபெக்ட்டோட (டீ குழந்தை தூளி அறுந்துட போகுது... அறுந்த வாலு ன்னு கோரஸா திட்டு வாங்கிட்டு தான் ) ஆடின அந்த நாட்கள்லயே என்னோட ஊஞ்சல் ஆசை ஆரம்பிச்சுடுச்சு.... அப்போ எல்லாம் வாடகை வீடு ...ஊஞ்சல் கொக்கியே இருக்காது அப்பறம் தான ஊஞ்சலை மாட்டி ஆடறது... தாத்தா பாட்டி வீட்டிக்கு ஊருக்கு போனா ஊஞ்சல் பலகை இருக்கும்.... ஆனா சமையலறையில இருக்கும்... அதுக்கு மேல அடுக்கு அண்டா அடுப்பு எல்லாம் இருக்கும் ....
அப்பறம் போர்த் படிக்கும் போது பாம்பே போனோம் .... அங்க இருந்த ஒரு தமிழ் பேசற மலையாளி கடைல அப்போலாம் மாசத்துக்கு ஒரு தடவை மட்டுமே வர்ற கோகுலம், அம்புலிமாமா, பாலமித்ரா
தமிழ் புக்ஸ் கிடைக்கும் ... ஒரு அண்ணா சைக்கிள்ல முன்னாடி ஹாண்டில் பார்ல ஒரு காக்கி பைய்ய மாட்டி அதுல புக்ஸ் கொண்டு வந்து ஸ்டைலா கிரௌண்ட் ப்ளோர் பால்கனி கிரில்ல சொருகிட்டு போவாரு (எங்க வீடு கிரௌண்ட் ப்ளோர் ).... அந்த மாசத்துக்கு ஒரு தடவை வர்ற புக்ஸ்காக நான் தினமும் சாயங்காலம் அந்த பால்கனில காக்கி பை மாட்டின சைக்கிள் தரிசனத்துக்காக கடும் தவம் பண்ணுவேன்... முணு புக்கும் வந்த அப்பறமும் அடுத்த மாச புக் வந்துடுச்சான்னு அடுத்த மாசம் ஆரம்பிக்கறதுக்கு முன்னாடியே அந்த அண்ணாவை தினமும் நச்சரிப்பேன்.... பலநாள் என்னை பார்த்ததும் நைசா சைக்கிளை திருப்பிட்டு தப்பிச்சு ஓடிருவார்.... சரி டாபிக் ஊஞ்சல் தான இது என்ன வேற கதை சொல்றேன் let me get back to track.. அப்போ தினம் நிக்கறோமே போர் அடிக்குதேன்னு உத்திரத்தை பார்த்து யோசிச்சப்போ உள்ள தூங்கிட்டு இருந்த ஊஞ்சல் ஆசை மறுபடியும் வெளிய வந்தது ... நாம தான் ரூம் போட்டு யோசிக்கற ஐடியா மணியாச்சே .... உடனே எடுத்தேன் துணி காயப்போடற கயிறை ... ஹாலுக்கும் பால்கனிக்கும் நடுவே இருந்த ஜன்னல் கம்பிக்கும் பால்கனி க்ரில்லுக்கும் கட்டினேன் ஒரு ஊஞ்சல் ... சீட் ஒரு பிஞ்சு போன தலைகாணி (நல்ல தலைகாணி எடுத்துட்டு திட்டு வாங்கினதால தான் பிஞ்சது )... அங்க இருந்த 2 வருஷமும் இந்த பால்கனி ஊஞ்சல் தான்... வெயிட் தாங்கிச்சான்னு கேக்காதீங்க அப்போ 11 வயசு தான் so தாங்கிச்சு... அதுல உக்காந்துக்கிட்டே இருக்கற ரெண்டு முணு புக்ஸை (லீவ்னா பழய புஸ்தக கடைல வாங்கின டிங்கில் சம்பக் ) படிக்கறதுல அப்படி ஒரு பெருமை ஆனந்தம் ....
அப்பறம் ஊர் பக்கம் வந்துட்டோம் ... உத்தரத்திலயும் இல்ல பால்கனிலயும் ஆப்ஷன் இல்ல... அடுத்து ஒரு 2 வருஷம் கழிச்சு வேற ஊருக்கு ட்ரான்ஸ்பார் ஆச்சு... முன்னாடி போய் வீடு பார்த்துட்டு வந்த அப்பா "வீடு நல்லா இருக்கு.. வீட்டுக்கு பின்னாடி காம்பௌண்ட்க்கு உள்ளேயே நிறைய இடம் இருக்கு... துணி துவைக்கற கல்லு , வேப்ப மரம் எல்லாம் இருக்கு... " அப்படினாரு பாருங்க ..... எனக்கு வேப்ப மரம் மட்டும் தான் மனசுக்குள்ள ச்சக்குன்னு நுழைஞ்சுது..... பின்ன பதினாறு வயதினிலே ஸ்ரீதேவி மாதிரி மரத்துல ஊஞ்சல் கட்டி "செந்தூரப்பூவே... செந்தூரப்பூவே.. " ன்னு பாட்டெல்லாம் பாட ஆரம்பிச்சுட்டேன்.. ராத்திரி 8 மணிக்கு அந்த வீட்டுக்குள்ள முதல் முதலா நுழைஞ்சதும் ரொம்ம்ப வேகமா பின்பக்க கதவை திறந்து பாத்தா செம்ம்ம்ம்ம பல்பு ... நட்டு வச்சு கொஞ்ச காலமே ஆன ஒரு 6 அடி பச்ச குழந்தை வேப்ப மரம் .... அதுல பேருக்கு ஒரு கிளை... அப்பவும் மனசு உடையாம நாம தான் குட்டியா இருக்கோமே ட்ரை பண்ணலாம்ன்னு ஒரு கயிறை கட்டி உட்கார்ந்தேனோ இல்லயோ அந்த கிளையே உடைஞ்சு பத்தாததற்கு மரமே தயவு செஞ்சி என்ன விட்டுடுன்னு கால்ல விழுந்து வணங்கிடுச்சு... அவ்வளவு தான் அப்போதைக்கு ஊஞ்சல் ஆசையை கழட்டி அந்த வேப்ப மரத்துலயே மாட்டிட்டேன்.....
அதுக்கு அப்பறம் 3 வருஷம் கழிச்சு இன்னொரு ட்ரான்ஸ்பார்... அங்க எனக்கு கிடைச்ச க்ளோஸ் பிரெண்ட் வீட்டுக்கு முதல் முதலா போனப்போ அடா அடா அடா நல்ல பெரிய ஊஞ்சல் ... அதுல உட்கார்ந்து உலகளந்த பெருமாள் மாறி தரையில ஒரு கால் விட்டத்தில் ஒரு கால்ன்னு அவ வீட்டோட ஹைட்ட அளந்ததுல எங்கயோ வேப்ப மரத்துல மாட்டி இருந்த ஊஞ்சல் ஆசை திரும்ப என் முதுகுல தொத்திக்கிச்சு .... அப்போ இருந்த வீட்ல பால்கனி க்ரில் இல்ல ஆனா ஜாலி வொர்க்... சொ சேம் டெக்னிக் ஜன்னல் டு ஜாலி வொர்க் கயறு வித் பிஞ்சு போன தலைகாணி (இன்னுமா அந்த பிஞ்சு போனதை தூக்கி போடல ன்னு கேக்காதீங்க .... உள்ளயே அடக்கி வெச்சிருந்த ஊஞ்சல் ஆசைக்காகவே அந்த தலைகாணியை ப்ரீசர்வ் செஞ்சு வெச்சிருந்தேன்...)
இந்த தடவை ஒரே 1947 லவ் ஸ்டோரி மனிஷா கொய்ராலா தான் ... அதுல ஆடிக்கிட்டே "குச் நா கஹோ குச் பீ நா கஹோ ..." அப்பறம் "பியார் ஹுவா சுப்புகே சே ..." இதெல்லாம் பாடி பாடி எங்கம்மாவை கலவரப்படுத்தினேன்...
இப்படியே 2 வருஷமா ஊஞ்சலாடிட்டு அப்பறம் காலேஜ் ஹாஸ்டல் போய்ட்டேன் ... அங்கேயும் வராண்டா ஜாலி வொர்க் தான் ஆனா ஊஞ்சல் கட்டினா வழிய அடைச்சிக்கும்.... பிரியா ஆட முடியாது யாராவது வந்துகிட்டே இருப்பாங்க வழி விடணும் அப்டிங்கறதால ஊஞ்சலுக்கு no for 4 long years....
அப்பறம் வீடு வாங்கும்போது பில்டர்கிட்ட சொல்லி ஸ்பெஷலா பெரிய ஊஞ்சல் கொக்கி போட்டு பரம்பரை ஊஞ்சலை (அதான் தாத்தா வீட்ல அடுப்பு அண்டா இருந்ததே அதேதான்) என் கையால (அப்பாவும் சேர்ந்து தான் அவருக்கும் ஊஞ்சல் ஆசை இருந்து இருக்கும் போல ) வார்னிஷ் அடிச்சு மாட்டினா அது ஸ்லைடிங் ஊஞ்சலாருக்கு... பின்ன ரெண்டு கொக்கியும் வேற வேற ஹைட்ல இருந்தா .... ஸ்டில் அதிலயும் சறுக்கிக்கிட்டே ஒரு 3 மாசம் தான் ஆடி இருப்பேன் அதுக்குள்ள கல்யாணம் ஆய்டுச்சு ....
கல்யாணத்துக்கு முன்னாடியே வீட்ல ஊஞ்சல் ஹுக் இருக்கானு கேட்டேனே... ஓ இருக்கேன்னு சொன்னாரே... வந்து பாத்தா ரெண்டு fan ஹுக் தான் இருக்கு... இதுவா அதுன்னு கேட்டா ஆமா பாஸ்கட் ஊஞ்சல் மாட்டலாமே அப்படிங்கறார் .... சரி அதையாவது வாங்கலாம்னு யோசிக்கறத்துக்குள்ள ஆஃபிஸ் ட்ராவல குறைக்க கொஞ்ச வருஷம் வாடகை வீட்டுக்கு போய்ட்டோம் ... அந்த வீட்ல என் பொண்ணுக்கு 3 வயசானப்போ அவ கேட்டான்னு இந்த பாஸ்கட் ஊஞ்சலை வாங்கினோம்... வாங்கி முதல் நாள் அதை மாட்டி உட்கார்ந்தார் இவர் ... தமால்ன்னு ஒரு சத்தம் .... ஊஞ்சல் மாட்டி இருந்த ஹுக்கே விட்டத்துல இருந்து கழண்டு வந்திடுச்சு... அது சீலிங் போட்டப்பறம் போட்ட ஹூக்காம்.. அப்பறம் வேற ஹுக்ல மாட்டினாலும் என் வெயிட்க்கு பயந்தே அதுல உட்கார பயம் ... உட்காரவே பயம்னா எங்க ஆடறது ....
இப்போ திரும்ப எங்க வீட்டுக்கு வந்து அந்த ஊஞ்சலை இவர் முன்னாடி சொன்ன ஸ்ட்ராங் ஹுக்ல மாட்டியாச்சு... பக்கத்துலயே அப்போ மாறி ஒரு மாசம் காத்திருக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லாம வாங்கற நிறைய புக்ஸ் மேகசின்ஸ் .... ஆனா அது என்னவோ உள்ள இருந்த செந்தூரப்பூவே ஸ்ரீதேவியும் குச் நா கஹோ மனிஷா கொய்ராலாவையும் மட்டும் தேடி தேடி பாக்கறேன்.... ம்ஹும்ம்ம் அவங்கள மட்டும் காணவே காணோம் !!!!!
7 வயசானாலும் வீட்ல ஏதாவது குட்டி பாப்பா இருந்தா அது தூங்கற நேரம் போக மீதி இருக்கற நேரத்துல ப்ரீயா இருக்கும் அதோட தூளில ஹாய்யா ரெண்டு பக்கமும் காலை தொங்க போட்டுக்கிட்டு பின்னாடி தூளி புடவைக்குள்ள சாஞ்சிகிட்டு முன்னாடி அந்த புடவைய சேர்த்து பிடிச்சிட்டு ஊஞ்சல் மாறி இல்லைனாலும் ஏதோ சுமாரா ஒரு ஸ்விங்கிங் எபெக்ட்டோட (டீ குழந்தை தூளி அறுந்துட போகுது... அறுந்த வாலு ன்னு கோரஸா திட்டு வாங்கிட்டு தான் ) ஆடின அந்த நாட்கள்லயே என்னோட ஊஞ்சல் ஆசை ஆரம்பிச்சுடுச்சு.... அப்போ எல்லாம் வாடகை வீடு ...ஊஞ்சல் கொக்கியே இருக்காது அப்பறம் தான ஊஞ்சலை மாட்டி ஆடறது... தாத்தா பாட்டி வீட்டிக்கு ஊருக்கு போனா ஊஞ்சல் பலகை இருக்கும்.... ஆனா சமையலறையில இருக்கும்... அதுக்கு மேல அடுக்கு அண்டா அடுப்பு எல்லாம் இருக்கும் ....
அப்பறம் போர்த் படிக்கும் போது பாம்பே போனோம் .... அங்க இருந்த ஒரு தமிழ் பேசற மலையாளி கடைல அப்போலாம் மாசத்துக்கு ஒரு தடவை மட்டுமே வர்ற கோகுலம், அம்புலிமாமா, பாலமித்ரா
தமிழ் புக்ஸ் கிடைக்கும் ... ஒரு அண்ணா சைக்கிள்ல முன்னாடி ஹாண்டில் பார்ல ஒரு காக்கி பைய்ய மாட்டி அதுல புக்ஸ் கொண்டு வந்து ஸ்டைலா கிரௌண்ட் ப்ளோர் பால்கனி கிரில்ல சொருகிட்டு போவாரு (எங்க வீடு கிரௌண்ட் ப்ளோர் ).... அந்த மாசத்துக்கு ஒரு தடவை வர்ற புக்ஸ்காக நான் தினமும் சாயங்காலம் அந்த பால்கனில காக்கி பை மாட்டின சைக்கிள் தரிசனத்துக்காக கடும் தவம் பண்ணுவேன்... முணு புக்கும் வந்த அப்பறமும் அடுத்த மாச புக் வந்துடுச்சான்னு அடுத்த மாசம் ஆரம்பிக்கறதுக்கு முன்னாடியே அந்த அண்ணாவை தினமும் நச்சரிப்பேன்.... பலநாள் என்னை பார்த்ததும் நைசா சைக்கிளை திருப்பிட்டு தப்பிச்சு ஓடிருவார்.... சரி டாபிக் ஊஞ்சல் தான இது என்ன வேற கதை சொல்றேன் let me get back to track.. அப்போ தினம் நிக்கறோமே போர் அடிக்குதேன்னு உத்திரத்தை பார்த்து யோசிச்சப்போ உள்ள தூங்கிட்டு இருந்த ஊஞ்சல் ஆசை மறுபடியும் வெளிய வந்தது ... நாம தான் ரூம் போட்டு யோசிக்கற ஐடியா மணியாச்சே .... உடனே எடுத்தேன் துணி காயப்போடற கயிறை ... ஹாலுக்கும் பால்கனிக்கும் நடுவே இருந்த ஜன்னல் கம்பிக்கும் பால்கனி க்ரில்லுக்கும் கட்டினேன் ஒரு ஊஞ்சல் ... சீட் ஒரு பிஞ்சு போன தலைகாணி (நல்ல தலைகாணி எடுத்துட்டு திட்டு வாங்கினதால தான் பிஞ்சது )... அங்க இருந்த 2 வருஷமும் இந்த பால்கனி ஊஞ்சல் தான்... வெயிட் தாங்கிச்சான்னு கேக்காதீங்க அப்போ 11 வயசு தான் so தாங்கிச்சு... அதுல உக்காந்துக்கிட்டே இருக்கற ரெண்டு முணு புக்ஸை (லீவ்னா பழய புஸ்தக கடைல வாங்கின டிங்கில் சம்பக் ) படிக்கறதுல அப்படி ஒரு பெருமை ஆனந்தம் ....
அப்பறம் ஊர் பக்கம் வந்துட்டோம் ... உத்தரத்திலயும் இல்ல பால்கனிலயும் ஆப்ஷன் இல்ல... அடுத்து ஒரு 2 வருஷம் கழிச்சு வேற ஊருக்கு ட்ரான்ஸ்பார் ஆச்சு... முன்னாடி போய் வீடு பார்த்துட்டு வந்த அப்பா "வீடு நல்லா இருக்கு.. வீட்டுக்கு பின்னாடி காம்பௌண்ட்க்கு உள்ளேயே நிறைய இடம் இருக்கு... துணி துவைக்கற கல்லு , வேப்ப மரம் எல்லாம் இருக்கு... " அப்படினாரு பாருங்க ..... எனக்கு வேப்ப மரம் மட்டும் தான் மனசுக்குள்ள ச்சக்குன்னு நுழைஞ்சுது..... பின்ன பதினாறு வயதினிலே ஸ்ரீதேவி மாதிரி மரத்துல ஊஞ்சல் கட்டி "செந்தூரப்பூவே... செந்தூரப்பூவே.. " ன்னு பாட்டெல்லாம் பாட ஆரம்பிச்சுட்டேன்.. ராத்திரி 8 மணிக்கு அந்த வீட்டுக்குள்ள முதல் முதலா நுழைஞ்சதும் ரொம்ம்ப வேகமா பின்பக்க கதவை திறந்து பாத்தா செம்ம்ம்ம்ம பல்பு ... நட்டு வச்சு கொஞ்ச காலமே ஆன ஒரு 6 அடி பச்ச குழந்தை வேப்ப மரம் .... அதுல பேருக்கு ஒரு கிளை... அப்பவும் மனசு உடையாம நாம தான் குட்டியா இருக்கோமே ட்ரை பண்ணலாம்ன்னு ஒரு கயிறை கட்டி உட்கார்ந்தேனோ இல்லயோ அந்த கிளையே உடைஞ்சு பத்தாததற்கு மரமே தயவு செஞ்சி என்ன விட்டுடுன்னு கால்ல விழுந்து வணங்கிடுச்சு... அவ்வளவு தான் அப்போதைக்கு ஊஞ்சல் ஆசையை கழட்டி அந்த வேப்ப மரத்துலயே மாட்டிட்டேன்.....
அதுக்கு அப்பறம் 3 வருஷம் கழிச்சு இன்னொரு ட்ரான்ஸ்பார்... அங்க எனக்கு கிடைச்ச க்ளோஸ் பிரெண்ட் வீட்டுக்கு முதல் முதலா போனப்போ அடா அடா அடா நல்ல பெரிய ஊஞ்சல் ... அதுல உட்கார்ந்து உலகளந்த பெருமாள் மாறி தரையில ஒரு கால் விட்டத்தில் ஒரு கால்ன்னு அவ வீட்டோட ஹைட்ட அளந்ததுல எங்கயோ வேப்ப மரத்துல மாட்டி இருந்த ஊஞ்சல் ஆசை திரும்ப என் முதுகுல தொத்திக்கிச்சு .... அப்போ இருந்த வீட்ல பால்கனி க்ரில் இல்ல ஆனா ஜாலி வொர்க்... சொ சேம் டெக்னிக் ஜன்னல் டு ஜாலி வொர்க் கயறு வித் பிஞ்சு போன தலைகாணி (இன்னுமா அந்த பிஞ்சு போனதை தூக்கி போடல ன்னு கேக்காதீங்க .... உள்ளயே அடக்கி வெச்சிருந்த ஊஞ்சல் ஆசைக்காகவே அந்த தலைகாணியை ப்ரீசர்வ் செஞ்சு வெச்சிருந்தேன்...)
இந்த தடவை ஒரே 1947 லவ் ஸ்டோரி மனிஷா கொய்ராலா தான் ... அதுல ஆடிக்கிட்டே "குச் நா கஹோ குச் பீ நா கஹோ ..." அப்பறம் "பியார் ஹுவா சுப்புகே சே ..." இதெல்லாம் பாடி பாடி எங்கம்மாவை கலவரப்படுத்தினேன்...
இப்படியே 2 வருஷமா ஊஞ்சலாடிட்டு அப்பறம் காலேஜ் ஹாஸ்டல் போய்ட்டேன் ... அங்கேயும் வராண்டா ஜாலி வொர்க் தான் ஆனா ஊஞ்சல் கட்டினா வழிய அடைச்சிக்கும்.... பிரியா ஆட முடியாது யாராவது வந்துகிட்டே இருப்பாங்க வழி விடணும் அப்டிங்கறதால ஊஞ்சலுக்கு no for 4 long years....
அப்பறம் வீடு வாங்கும்போது பில்டர்கிட்ட சொல்லி ஸ்பெஷலா பெரிய ஊஞ்சல் கொக்கி போட்டு பரம்பரை ஊஞ்சலை (அதான் தாத்தா வீட்ல அடுப்பு அண்டா இருந்ததே அதேதான்) என் கையால (அப்பாவும் சேர்ந்து தான் அவருக்கும் ஊஞ்சல் ஆசை இருந்து இருக்கும் போல ) வார்னிஷ் அடிச்சு மாட்டினா அது ஸ்லைடிங் ஊஞ்சலாருக்கு... பின்ன ரெண்டு கொக்கியும் வேற வேற ஹைட்ல இருந்தா .... ஸ்டில் அதிலயும் சறுக்கிக்கிட்டே ஒரு 3 மாசம் தான் ஆடி இருப்பேன் அதுக்குள்ள கல்யாணம் ஆய்டுச்சு ....
கல்யாணத்துக்கு முன்னாடியே வீட்ல ஊஞ்சல் ஹுக் இருக்கானு கேட்டேனே... ஓ இருக்கேன்னு சொன்னாரே... வந்து பாத்தா ரெண்டு fan ஹுக் தான் இருக்கு... இதுவா அதுன்னு கேட்டா ஆமா பாஸ்கட் ஊஞ்சல் மாட்டலாமே அப்படிங்கறார் .... சரி அதையாவது வாங்கலாம்னு யோசிக்கறத்துக்குள்ள ஆஃபிஸ் ட்ராவல குறைக்க கொஞ்ச வருஷம் வாடகை வீட்டுக்கு போய்ட்டோம் ... அந்த வீட்ல என் பொண்ணுக்கு 3 வயசானப்போ அவ கேட்டான்னு இந்த பாஸ்கட் ஊஞ்சலை வாங்கினோம்... வாங்கி முதல் நாள் அதை மாட்டி உட்கார்ந்தார் இவர் ... தமால்ன்னு ஒரு சத்தம் .... ஊஞ்சல் மாட்டி இருந்த ஹுக்கே விட்டத்துல இருந்து கழண்டு வந்திடுச்சு... அது சீலிங் போட்டப்பறம் போட்ட ஹூக்காம்.. அப்பறம் வேற ஹுக்ல மாட்டினாலும் என் வெயிட்க்கு பயந்தே அதுல உட்கார பயம் ... உட்காரவே பயம்னா எங்க ஆடறது ....
இப்போ திரும்ப எங்க வீட்டுக்கு வந்து அந்த ஊஞ்சலை இவர் முன்னாடி சொன்ன ஸ்ட்ராங் ஹுக்ல மாட்டியாச்சு... பக்கத்துலயே அப்போ மாறி ஒரு மாசம் காத்திருக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லாம வாங்கற நிறைய புக்ஸ் மேகசின்ஸ் .... ஆனா அது என்னவோ உள்ள இருந்த செந்தூரப்பூவே ஸ்ரீதேவியும் குச் நா கஹோ மனிஷா கொய்ராலாவையும் மட்டும் தேடி தேடி பாக்கறேன்.... ம்ஹும்ம்ம் அவங்கள மட்டும் காணவே காணோம் !!!!!
No comments:
Post a Comment