இந்த கால யங் பேரன்ட்ஸ் முக்க்கியமா அம்மாக்கள் (ஏன்னா அப்பாக்கள் இப்பவும் கொஞ்சம் கூலா தான் இருக்காங்க ங்கறது என்னோட தாழ்மையான அபிப்பிராயம் ... அம்மாக்கள் என்னை அடிக்க வராதீங்க .. நாம எப்பவுமே ரொம்ம்ம்ப பொறுப்பானவங்கன்னு சொல்ல வந்தேன்) பதட்டத்தை (anxious parenting) குறைக்க, செய்யவே கூடாததுன்னு சில விஷயங்களை வெச்சுக்கணும்னு எனக்கு தோணுது (காரணம் இதுல சிலதை நானும் செஞ்சு அது எல்லாம் என்னை வெச்சு செஞ்சுடுச்சு)
முதல்ல எதுக்கெடுத்தாலும் Mr கூகுளை போய் கருத்து கேக்கறது... குழந்தைக்கு நாப்பி மாற்றுவது எப்படி, செர்லாக் கலக்குவது எப்படி, அதை ஊட்டுவது எப்படி, தூங்கவைப்பது எப்படி, குழந்தையை அழ வைப்பது ..ச்சை நாக்கு குளறிடுச்சு .. அழாமல் இருக்க வைப்பது எப்படி, கொஞ்சுவது எப்படி , திட்டுவது எப்படி.... இப்படி பல பல எப்படிகள்.... நாமளானா வீட்ல இருக்கற நம்ம பாட்டிஸ் எல்லாம் "ஒண்ணும் இல்லடி... வயத்து வலினா தொப்புளை சுத்தி கொஞ்சம் எண்ணையை தடவு ..." ன்னு சொல்றதை எல்லாம் துச்சமா நினைச்சு எங்கயோ எத்தியோப்பியால இருக்கற பாட்டி "ஹோம் ரெமடிஸ்" ங்கற பேர்ல அதே எண்ணெய் தடவும் டெக்னிக்க சொல்ல அதை செய்வோம்.... இதுல என்னடானா கூகிள் இதுக்கெல்லாம் சைல்டு சைக்கியாட்ரிஸ்ட்ஸ் கிட்ட இருந்தோ சைல்டு ஸ்பெஷலிஸ்ட் டாக்டர்ஸ் கிட்ட இருந்தோ கருத்தை எடுக்காம, நம்மள மாதிரியே எக்ஸ்பர்ர்ர்ட்(???) பேரன்ட்ஸ் கிட்ட இருந்து எக்ஸ்பர்ட் அட்வைஸாஆ அள்ளி கொட்டும்.... அதை படிச்சிட்டு நம்ம குழந்தை நார்மலா பண்ற விஷமத்தை கூட "ஹைப்பர் ஆக்டிவ்", "அடன்ஷன் டெபிசிட் டிஸார்டர்" அச்சா பூச்சா ன்னு பெரிய ப்ரச்சனையா நினைச்சு நமக்கு பிபி, டிப்ரெஷன், ஹிஸ்டிரியான்னு வர வெச்சுப்போம்... பாவம் குழந்தை நம்ம டிஸ்ஆர்டர பாத்து ஒண்ணும் புரியாம முழிக்கும் (இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல மேனேஜிங் பேரன்ட்ஸ்ன்னு கூகிள் பண்ணி பாத்தாலும் பாக்கும்)...
இது எல்லாத்தையும் விட ரொம்ம்ம்ம்ப முக்கியமான த்ரெட்டா நான் பாக்கறது, இப்போ நெட்ல உலா வர்ற நிறைய டெர்மினாலஜிஸ்.... full time at home mother, stay at home mother (SAHM), working mother, working part time mother (sorry part time working mother ) இப்படி... அட என்ன கொடுமை வேலைக்கு போனாலும் வீட்ல இருந்தாலும் அம்மாங்கறது முழு நேரமும் தான... எங்கயாவது working father, part time working father பார்த்து இருக்கறோமா .... அப்பறம் என்ன full time at home mother... இந்த ஒரு விஷயம் மட்டுமே அம்மாங்கற நம்ம கான்பிடன்ஸை பெருசா அசைச்சு பாக்கற விஷயமா தான் எனக்கு தோணுது.... இதுல quantity time and quality time மாம்.... இது எல்லாம் கொடுக்கற ப்ரெஷர் இருக்கே .... சேப்டி வால்வ் ரிப்பேர் ஆன ப்ரெஷர் குக்கர் மாதிரி ரொம்ம்ம்ப ஆபத்தானது நம்ம ஹெல்த்துக்கு ..... வீட்ல இருக்கற அம்மாக்களுக்கு வெட்டியா இருக்கோமோன்ன பீலிங்கும், வொர்க் பண்ற அம்மாக்களுக்கு ஓர்ர்ரே கில்ட்டி பீலிங்கும் தர தான் இப்படி பட்ட forums discussions லாம் ஹெல்ப் பண்ணும் மத்தபடி பேரன்டிங் டிப்ஸ் எல்லாம் தராது ங்கறது தான் நான் நினைக்கறேன் (i know this because i was a working but a full time at home(!!!) mother now...)..எப்படிப்பட்ட மதரா இருந்தாலும் நாம ஒரு நாள் வீட்ல இல்லைனா வீட்ல இருக்கறவங்க நிலைமையும் அதை விட வீடு (தலைகீழா ) இருக்கற நிலைமையும் நினைச்சாலே நம்ம இம்பார்டன்ஸ் நமக்கு தன்னால புரிஞ்சுரும் ... அப்பறம் இந்த SAHM , full time, part time mother ங்கறதெல்லாம் நம்ம ப்ளட் பிரஷரை ஒண்ணும் பண்ண முடியாது... நாம தான் வீட்ல இருக்கறவங்க பிரஷரை ஏத்துவோம் ஓவர் கான்பிடன்ஸ்ல ...வேலைக்கு போறதும் வீட்ல இருக்கறதுக்கு ஒவ்வொருத்தர் குடும்ப நிலைமை, ஹெல்த் நிலைமை, பெர்சனல் ரீஸன்ஸை பொறுத்து செய்யறது ... it has nothing to do with our ability,intelligence and importantly mothering skills...
அடுத்தது சிங்கிள் சைல்டு அண்ட் sibling ஓட வளரும் சைல்டு.... அதை பத்தி வர்ற ஆர்டிகல்ஸ் போரம்ஸ் டிஸ்கஷன்ஸ் .... இந்த கவலை இருக்கே அது இன்னொரு தலையை தின்னும் பெரும் ப்ரச்சனை.... அகைன் சிங்கிளா அமையறதும் அதுக்கு மேல அமையறதும் அவங்க அவங்க நிலைமையை பொறுத்தது.... முக்கியமா கடவுள் கொடுக்கும் வரம்.... எப்படி இருந்தாலும் அது நன்மைக்கே ன்னு நினைச்சு அமைதியான பதட்டம் குறைந்த நல்ல ரோல் மாடல் அம்மாவா இருந்தாலே குழந்தை நல்லா வளரும் ... இதை கேரிங் ஷேரிங் எல்லாம் நாம சொல்லிக்கொடுக்க சொல்லி கொடுக்கவே வளரும்னு தான் தோணுது.... இதை எல்லாம் படிச்சிட்டு குழந்தையோட எதிர்காலம் பத்தி ரொம்ம்ம்ப கவலை படாம பாஸிட்டிவா இருந்தாலே லைஃப் நல்லா இருக்கும்...
அடுத்து வருவது ஸ்கூல் ஹண்ட்.... ஓர்ர்ர்ர்ரெ ரெவ்யூஸ் படிச்சிதான் செலெக்ட் பண்ணுவோம்.... இதுல பாத்தா ஒரு சைட்ல ஒரு ஸ்கூலை திட்டுவாங்க அதே ஸ்கூல இன்னொரு சைட்ல சூப்பர்ம்பாங்க .... நாமளான மண்டைய பிச்சிகிட்டு இன்டர்வ்யூக்கு குழந்தையை தயார் படுத்துவோம் .... அப்போதான் நமக்குள்ள இருக்கற ஷேக்ஸ்பியர், ரென் அண்ட் மார்ட்டின் எல்லாம் வெளிய வருவாங்க.... ஸ்கூல் சேர்த்துட்டு ஓரொரு மீட்டிங்கிலேயும் பேரன்ட்ஸ் ஒரே பதட்டமா டிஸ்கஸ் பண்ணுவோம் குழந்தை வாங்கின கிரேட் பத்தி.... போன் பண்ணி பண்ணி எல்லா பேரன்ட்ஸ் கிட்டயும் கருத்து கணிப்பு எடுப்போம்.... ஸ்கூல் செலக்ட் பண்றதெல்லாம் தப்பு இல்ல ஆனா அதுக்கப்பறம் ஓரொரு விஷயத்துக்கும் ஓவரா ரியாக்ட் பண்றதுதான் நம்ம பிபியை ஏத்தும்.... அப்பறம் எக்ஸ்டரா கரிகுலர் ஆக்டிவிடீஸ்ன்னு இருக்கற எல்லாத்துலயும் போய் சேக்கறது.... சேக்கறது தப்பு இல்ல.... ஆனா எதுலங்கறது தான் முக்கியம்.. பாவம் குழந்தை நல்லா வரையும் நாம போய் பாட்டுல சேப்போம்... நல்லா பாடும் நாம போய் ஆட வெப்போம்..... அந்த காலத்துல எல்லாருக்கும் எல்லா க்ளாஸ்லயும் சேக்கற அளவு வசதியும் இருக்காது இவ்வளவு க்ளாஸசும் இருக்காது ... ஸ்டில் சில்ட்ரன் வேர் கான்பிடண்ட் ன்னு தோணுது... அதை விட முக்கியமா பேரன்ட்ஸ் வேர் கான்பிடண்ட்... அதனால தான் நாமயெல்லாம் ரொம்ம்ம்ம்ப யோசிக்கற புத்திசாலியா வளந்துட்டோம்....
இதெல்லாம் விட நாம ஒத்துக்கிட்டாலும் ஒத்துக்கலைனாலும் நம்ம பேரண்ட்ஸ்க்கு இருந்த ஒரு முக்கியமான விஷயம் நம்ம ஜெனரேஷன்க்கு அவ்வளவா இல்லைன்னு எனக்கு தோணற ஒரு விஷயம்.... லைஃப் ல நம்பிக்கை ... கான்பிடனஸ் ... நடப்பதெல்லாம் நன்மைக்கேன்னு நினைக்கற அந்த பக்குவம்.... may be life was simple and there was no much job tension , job insecurity etc those days... But now apart from stress, job insecurity we have one more thing called desire... எதையோ துரத்திக்கிட்டே ஓடறோம் ... ஆனா அது என்னன்னு கேட்டா சொல்ல தெரியாது...
சோ பாசிட்டிவ் ஆட்டிட்யூடை வளர்ப்பது எப்படின்னு Mr கூகிளை நான் கேக்க ஆரம்பிச்சுட்டேன் (இன்னும் முழுசா திருந்தல.... ஸ்டில் இன் த ப்ராஸஸ் 😉) !!!!
முதல்ல எதுக்கெடுத்தாலும் Mr கூகுளை போய் கருத்து கேக்கறது... குழந்தைக்கு நாப்பி மாற்றுவது எப்படி, செர்லாக் கலக்குவது எப்படி, அதை ஊட்டுவது எப்படி, தூங்கவைப்பது எப்படி, குழந்தையை அழ வைப்பது ..ச்சை நாக்கு குளறிடுச்சு .. அழாமல் இருக்க வைப்பது எப்படி, கொஞ்சுவது எப்படி , திட்டுவது எப்படி.... இப்படி பல பல எப்படிகள்.... நாமளானா வீட்ல இருக்கற நம்ம பாட்டிஸ் எல்லாம் "ஒண்ணும் இல்லடி... வயத்து வலினா தொப்புளை சுத்தி கொஞ்சம் எண்ணையை தடவு ..." ன்னு சொல்றதை எல்லாம் துச்சமா நினைச்சு எங்கயோ எத்தியோப்பியால இருக்கற பாட்டி "ஹோம் ரெமடிஸ்" ங்கற பேர்ல அதே எண்ணெய் தடவும் டெக்னிக்க சொல்ல அதை செய்வோம்.... இதுல என்னடானா கூகிள் இதுக்கெல்லாம் சைல்டு சைக்கியாட்ரிஸ்ட்ஸ் கிட்ட இருந்தோ சைல்டு ஸ்பெஷலிஸ்ட் டாக்டர்ஸ் கிட்ட இருந்தோ கருத்தை எடுக்காம, நம்மள மாதிரியே எக்ஸ்பர்ர்ர்ட்(???) பேரன்ட்ஸ் கிட்ட இருந்து எக்ஸ்பர்ட் அட்வைஸாஆ அள்ளி கொட்டும்.... அதை படிச்சிட்டு நம்ம குழந்தை நார்மலா பண்ற விஷமத்தை கூட "ஹைப்பர் ஆக்டிவ்", "அடன்ஷன் டெபிசிட் டிஸார்டர்" அச்சா பூச்சா ன்னு பெரிய ப்ரச்சனையா நினைச்சு நமக்கு பிபி, டிப்ரெஷன், ஹிஸ்டிரியான்னு வர வெச்சுப்போம்... பாவம் குழந்தை நம்ம டிஸ்ஆர்டர பாத்து ஒண்ணும் புரியாம முழிக்கும் (இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல மேனேஜிங் பேரன்ட்ஸ்ன்னு கூகிள் பண்ணி பாத்தாலும் பாக்கும்)...
இது எல்லாத்தையும் விட ரொம்ம்ம்ம்ப முக்கியமான த்ரெட்டா நான் பாக்கறது, இப்போ நெட்ல உலா வர்ற நிறைய டெர்மினாலஜிஸ்.... full time at home mother, stay at home mother (SAHM), working mother, working part time mother (sorry part time working mother ) இப்படி... அட என்ன கொடுமை வேலைக்கு போனாலும் வீட்ல இருந்தாலும் அம்மாங்கறது முழு நேரமும் தான... எங்கயாவது working father, part time working father பார்த்து இருக்கறோமா .... அப்பறம் என்ன full time at home mother... இந்த ஒரு விஷயம் மட்டுமே அம்மாங்கற நம்ம கான்பிடன்ஸை பெருசா அசைச்சு பாக்கற விஷயமா தான் எனக்கு தோணுது.... இதுல quantity time and quality time மாம்.... இது எல்லாம் கொடுக்கற ப்ரெஷர் இருக்கே .... சேப்டி வால்வ் ரிப்பேர் ஆன ப்ரெஷர் குக்கர் மாதிரி ரொம்ம்ம்ப ஆபத்தானது நம்ம ஹெல்த்துக்கு ..... வீட்ல இருக்கற அம்மாக்களுக்கு வெட்டியா இருக்கோமோன்ன பீலிங்கும், வொர்க் பண்ற அம்மாக்களுக்கு ஓர்ர்ரே கில்ட்டி பீலிங்கும் தர தான் இப்படி பட்ட forums discussions லாம் ஹெல்ப் பண்ணும் மத்தபடி பேரன்டிங் டிப்ஸ் எல்லாம் தராது ங்கறது தான் நான் நினைக்கறேன் (i know this because i was a working but a full time at home(!!!) mother now...)..எப்படிப்பட்ட மதரா இருந்தாலும் நாம ஒரு நாள் வீட்ல இல்லைனா வீட்ல இருக்கறவங்க நிலைமையும் அதை விட வீடு (தலைகீழா ) இருக்கற நிலைமையும் நினைச்சாலே நம்ம இம்பார்டன்ஸ் நமக்கு தன்னால புரிஞ்சுரும் ... அப்பறம் இந்த SAHM , full time, part time mother ங்கறதெல்லாம் நம்ம ப்ளட் பிரஷரை ஒண்ணும் பண்ண முடியாது... நாம தான் வீட்ல இருக்கறவங்க பிரஷரை ஏத்துவோம் ஓவர் கான்பிடன்ஸ்ல ...வேலைக்கு போறதும் வீட்ல இருக்கறதுக்கு ஒவ்வொருத்தர் குடும்ப நிலைமை, ஹெல்த் நிலைமை, பெர்சனல் ரீஸன்ஸை பொறுத்து செய்யறது ... it has nothing to do with our ability,intelligence and importantly mothering skills...
அடுத்தது சிங்கிள் சைல்டு அண்ட் sibling ஓட வளரும் சைல்டு.... அதை பத்தி வர்ற ஆர்டிகல்ஸ் போரம்ஸ் டிஸ்கஷன்ஸ் .... இந்த கவலை இருக்கே அது இன்னொரு தலையை தின்னும் பெரும் ப்ரச்சனை.... அகைன் சிங்கிளா அமையறதும் அதுக்கு மேல அமையறதும் அவங்க அவங்க நிலைமையை பொறுத்தது.... முக்கியமா கடவுள் கொடுக்கும் வரம்.... எப்படி இருந்தாலும் அது நன்மைக்கே ன்னு நினைச்சு அமைதியான பதட்டம் குறைந்த நல்ல ரோல் மாடல் அம்மாவா இருந்தாலே குழந்தை நல்லா வளரும் ... இதை கேரிங் ஷேரிங் எல்லாம் நாம சொல்லிக்கொடுக்க சொல்லி கொடுக்கவே வளரும்னு தான் தோணுது.... இதை எல்லாம் படிச்சிட்டு குழந்தையோட எதிர்காலம் பத்தி ரொம்ம்ம்ப கவலை படாம பாஸிட்டிவா இருந்தாலே லைஃப் நல்லா இருக்கும்...
அடுத்து வருவது ஸ்கூல் ஹண்ட்.... ஓர்ர்ர்ர்ரெ ரெவ்யூஸ் படிச்சிதான் செலெக்ட் பண்ணுவோம்.... இதுல பாத்தா ஒரு சைட்ல ஒரு ஸ்கூலை திட்டுவாங்க அதே ஸ்கூல இன்னொரு சைட்ல சூப்பர்ம்பாங்க .... நாமளான மண்டைய பிச்சிகிட்டு இன்டர்வ்யூக்கு குழந்தையை தயார் படுத்துவோம் .... அப்போதான் நமக்குள்ள இருக்கற ஷேக்ஸ்பியர், ரென் அண்ட் மார்ட்டின் எல்லாம் வெளிய வருவாங்க.... ஸ்கூல் சேர்த்துட்டு ஓரொரு மீட்டிங்கிலேயும் பேரன்ட்ஸ் ஒரே பதட்டமா டிஸ்கஸ் பண்ணுவோம் குழந்தை வாங்கின கிரேட் பத்தி.... போன் பண்ணி பண்ணி எல்லா பேரன்ட்ஸ் கிட்டயும் கருத்து கணிப்பு எடுப்போம்.... ஸ்கூல் செலக்ட் பண்றதெல்லாம் தப்பு இல்ல ஆனா அதுக்கப்பறம் ஓரொரு விஷயத்துக்கும் ஓவரா ரியாக்ட் பண்றதுதான் நம்ம பிபியை ஏத்தும்.... அப்பறம் எக்ஸ்டரா கரிகுலர் ஆக்டிவிடீஸ்ன்னு இருக்கற எல்லாத்துலயும் போய் சேக்கறது.... சேக்கறது தப்பு இல்ல.... ஆனா எதுலங்கறது தான் முக்கியம்.. பாவம் குழந்தை நல்லா வரையும் நாம போய் பாட்டுல சேப்போம்... நல்லா பாடும் நாம போய் ஆட வெப்போம்..... அந்த காலத்துல எல்லாருக்கும் எல்லா க்ளாஸ்லயும் சேக்கற அளவு வசதியும் இருக்காது இவ்வளவு க்ளாஸசும் இருக்காது ... ஸ்டில் சில்ட்ரன் வேர் கான்பிடண்ட் ன்னு தோணுது... அதை விட முக்கியமா பேரன்ட்ஸ் வேர் கான்பிடண்ட்... அதனால தான் நாமயெல்லாம் ரொம்ம்ம்ம்ப யோசிக்கற புத்திசாலியா வளந்துட்டோம்....
இதெல்லாம் விட நாம ஒத்துக்கிட்டாலும் ஒத்துக்கலைனாலும் நம்ம பேரண்ட்ஸ்க்கு இருந்த ஒரு முக்கியமான விஷயம் நம்ம ஜெனரேஷன்க்கு அவ்வளவா இல்லைன்னு எனக்கு தோணற ஒரு விஷயம்.... லைஃப் ல நம்பிக்கை ... கான்பிடனஸ் ... நடப்பதெல்லாம் நன்மைக்கேன்னு நினைக்கற அந்த பக்குவம்.... may be life was simple and there was no much job tension , job insecurity etc those days... But now apart from stress, job insecurity we have one more thing called desire... எதையோ துரத்திக்கிட்டே ஓடறோம் ... ஆனா அது என்னன்னு கேட்டா சொல்ல தெரியாது...
சோ பாசிட்டிவ் ஆட்டிட்யூடை வளர்ப்பது எப்படின்னு Mr கூகிளை நான் கேக்க ஆரம்பிச்சுட்டேன் (இன்னும் முழுசா திருந்தல.... ஸ்டில் இன் த ப்ராஸஸ் 😉) !!!!
No comments:
Post a Comment